آسمان برای گرفتن ماه تله نمیگذارد آزادی خود ماه است که پایبندش میکند...

........مرد گفت: "تجربه به من آموخت وقتی در احتیاط افراط شود و در بیان فضیلت زیاده روی شود بدان که این سرپوشی است برای یک جرم".

این یک نیت قدیمی است. آدمیزاد یک عمر - یعنی صد ها عمر - است که می کوشد شاید مرز بین افسانه و تاریخ ، قصه و واقعیت ، راست و دروغ ، حق و ناحق را معلوم کند. هنوز که هنوز است پیدا نشده.. امینه -مسعود بهنود

خاتون خود به تیری که از کمان نازکش بر آمد، قمری را در هوا انداخت . دل شاه در آن قمری بود . باغ نارون نثار خاتون و دخترکانش شد ، و خاتون خود شکار شاه. امینه-مسعود بهنود

... چون مردم می گفتند که اُوه دنیا را فقط سیاه و سفید می بیند و همسرش رنگ بود : تمام رنگ هایش . !

آه کردم چون رسن شد آه من گشت آویزان رسن در چاه من آن رسن بگرفتم و بیرون شدم شاد و زَفت و فربه و گلگون شدم در بن چاهی همی بودم زبون در همه عالم نمی گنجم کنون آفرین ها بر تو باد ای خدا ناگهان کردی مرا از غم جدا ... مثنوی - دفتر پنجم

تا عاقبت ، ناسوتش در حرم لاهوت نشست ...

یک بار دیگه آخرین روز سال سر رسید ومن سردرگم شدم. هر سال که این روز میرسه من همین حس و حال رو دارم منتها امسال خیلی متفاوت تر. همیشه وقتی یه اتفاق بزرگی میوفته من از همه بیخیال طی میکنم اول ماجرا ، اما هرچقدر به اون مهم نزدیک تر میشیم حساسیت من آشکار تر میشه و دقیقه های آخر تازه یادم میاد باید توجه نشون بدم و قدمی...

من خونه های خیلی بزرگ رو دوست ندارم. خونه باید جوری باشه که بشه توش همدیگر رو حس کرد. بشه در و دیوار های خونه رو با مهر و عشق تزئین کرد. حس اصالت ، محبت و به خصوص رنگ ها... فرش های ایرانی .. رد پای خاطرات و ردی از خود خودمون تو آشیونه ای که با یار میسازیم باشه.. نه صرفا وسعت ، نما و واشیای گرانبهایی که هیچ مهری نسبت...

تو قلبم و روحم کلی عشق و محبت به دنیا و آدماش بود. من واقعا میتونستم این عشق رو به هرکی بخوام منتقل کنم و باعث بشم حس خوبی پیدا کنه. حتی با نوشته ها و کلمات. من پر از حس خدا بودم و از زندگی و هر لحظه اش لذت میبردم. پر از شکفتن و پاکی بودم.پر از عشق واقعی. زمونه چرخید و چرخید و من به این نقطه ای که الان هستم رسیدم....

با این روح خسته چطور به استقبال سال جدید برم؟ تو بگو بابا... چطور! نبودنت داره داغونم میکنه..

آیا آن پیر قبادیان راست نگفت که : " همه ی فتنه ها از توست ، اما جرئت سرزنش کردنت در من نیست ؟ "

لبخند بزن دختر ! آن گنجشک هارا نگاه کن و لبخند بزن ! این عکس ، صد ها سال خواهد ماند.

در فقره ی تنهایی ، باید در یابیم که تنهایی یک جر کیفیت است. یک واقعیت مستقل. داشتن همسر یا هم خانه یا هم خاب یا همسفر ، داشتن دوست حتی ، این کیفیت را تغییر نمی دهد. خوب است – می تواند باشد – که آدم کسی یا کسانی را در زندگی داشته باشد ، ولی داشتن شان پاسخ مسئله تنهایی نیست . برای کسی که تنهاست – یعنی کیفیت زندگی اش با...

غم یکی از همین روز ها ، در فاصله ی نادیدنی بین دو فنجان به لب بردن بی هوا ، با طعم قهوه و قهقه بر سر میز بی خیالی عصر گاهی در جمع یاران دل شاد. یا در دود بازیگوش سیگار ، آمیخته با سکر هم آغوشی ، یا لا به لای دو نت سرخوش که در رخوت شامگاه یک روز تعطیل ، جست و خیز کنان از پی هم می آیند تا به گوش برسند ، وقتی هیچ بهانه...

خیلی وقت پیش بود. به دلم افتاد رمانی بنویسم. ملت عشق. جرئت نکردم بنویسمش . زبانم لال شد ، نوک قلمم کور. کفش آهنی پایم کردم. دنیارا گشتم. آدم هایی شناختم ، قصه هایی جمع کردم. چندین بهار از آن زمان گذشته. کفش های آهنی سوراخ شده ، من اما هنوز خامم ، هنوز هم در عشق همچو کودکان ناشی ... مولانا خودش را " خاموش "...

لحظه ی دلبستگی کیمیا به شمس ... مولانا در اتاقش نبود ، جای او شمس نشسته بود. تسبیح بدست کنار پنجره جا گرفته بود و غروب خورشید را تماشا می کرد. پرتو های خورشید در حال غروب به صورتش می تابید. در آن نور چنان جذاب و سحر آمیز به نظر می آمد که ناچار چشم از او برگرفتم. در حالی که از هیجان ، به تته پته افتاده بودم ، گفتم :...

زمان مثل برق و باد می گذره و من مثل اون برگی شدم که باهاش این ور و اون ور میره و هنوز نتونستم پابند زمین بشم و ثابت بمونم.. هنوز نتونستم زمام زمان رو به دست بگیرم

اونقدر ضعف و نقص فکری دارم که حالا به نقطه ای رسیدم که مدام باید نگران چیزی باشم.. تا نگرانیم درمورد موضوعی تموم میشه بلافاصله ذهنم دنبال موضوع دیگه ای میگرده تا نگران و دلواپسش باشه و زندگی و روز های من اینطوری میگذره... اینکه به محض بیداری صبح زود ، ذهنم کار میکنه دنبال نگرانی ها بگرده و زمان رو پیش ببره تا حلشون...

این روزا.. آدما توی بی حسی عجیبی فرو رفتن.. همه چی براشون سخت شده... همه چی سکونه و هیچی در حال حرکت نیست... هر فعالیت و فکر و جنبسی تو نطفه خفه میشه... همه خوابشون میاد...

تو دنیا ، سبک آدمای متفاوتی وجود داره. به خصوص برای شخص من ! من اینطوری به آدم ها نگاه میکنم که فقط با اولین دید متوجه میشم توی کدوم دسته قرار میگیرن و من چقدر میتونم باهاشون کنار بیام و کجای زندگیم قرارشون بدم

حوالی هیجده نوزده سالگی ام و دوسالی میشه دیپلم گرفتم. خونه مادربزرگ هستم با مامان و خاله ها و چند تا از نوه ها و نتیجه ها.... رمان سراب میخونم و خاله دوران دیپلم خودش رو یاد میاره ، رمان هارو نام میبره و میگه که کتاب هارو تند تند میخونده و به سرعت تمومشون میکرده.. از لذتش میگه... لبخند میزنم و ذوق میکنم.. تکرار روز...

باد ملایمی موج های کوچکی همچون چین و شکن دامن پرچین بوجود می آورد یکی به دیگری می خورد و دوائی با هم فرو می روند ، کجا ؟ زیر آب ، برا چه ؟ نمی دانم. شب سراب | فتانه . ا.پژواک

حرف هایی که باید گفته بشن رو بگیم تا دیر نشده..